Μια Ελληνίδα φοιτήτρια εξομολογείται πώς η συγκατοίκηση "σκότωσε" την επιθυμία της να προσφέρει η ίδια απόλαυση στον εαυτό της.
Τα δύο πρώτα χρόνια ζούσα με το αγόρι μου. Ήμασταν μαζί στο Λύκειο, σχεδιάζαμε να περάσουμε στην ίδια πόλη, τα καταφέραμε, νοικιάσαμε μαζί. Όπως όμως κάθε εφηβικός έρωτας που παρατείνεται περισσότερο από όσο αρμόζει, έτσι και ο δικός μας πέρασε μια για πάντα στην αιωνιότητα. Αυτό σήμαινε ότι και εγώ έπρεπε να περάσω έξω από το διαμέρισμα.
Εντάξει, το γράφω κάπως πιο μελοδραματικό απ’ ό,τι ήταν στην πραγματικότητα, η ουσία όμως ήταν ότι θα έπρεπε να έβρισκα μία συγκάτοικο. Αυτό ήταν εύκολο γιατί είχα ήδη κάνει την πρώτη μου κολλητή, τη Μαρία, που συμπτωματικά την ίδια εποχή έψαχνε και εκείνη για συγκάτοικο. Και κάπως έτσι βρέθηκα στο όμορφο τριάρι της στο Κουκάκι.
Το δωμάτιό της, το δωμάτιό μου και στη μέση ένα μεγάλο σχετικά καθιστικό. Φίνα.
Είναι περιττό να απαριθμήσω τα πλεονεκτήματα της συγκατοίκησης, ειδικά σε εποχές όπως η σημερινή όπου και να δουλεύεις ενώ παράλληλα σπουδάζεις δύσκολα τα φέρνεις βόλτα με τα πάγια έξοδα. Τα μειονεκτήματα επίσης γνωστά. Ωστόσο, υπάρχει και ένα που το δεν είχα σκεφτεί και το συνειδητοποίησα τυχαία, εκείνο το βράδυ που φόρεσε τις πιτζάμες μου, καληνύχτισα την Μαρία σχετικά νωρίς και πήγα στο δωμάτιό μου να χαζέψω στο laptop ένα επεισόδιο από το American Horror Story.
Πολύ σύντομα βέβαια, βρέθηκα να χαζεύω στο αγαπημένο porn site (ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πολλές από εμάς δεν το παραδεχόμαστε ότι το κάνουμε) και επειδή κανείς δεν χόρτασε πορνό μόνο βλέποντας πέρασα σύντομα στο αμέσως επόμενο στάδιο: ξεκίνησα να αυνανίζομαι (βλέπε παραπάνω παρένθεση για την ίδια ειλικρινή απορία).
Και τότε θυμήθηκα το αυτονόητο: υπήρχε και κάποιος άλλος στο σπίτι. Για την ακρίβεια, στο διπλανό δωμάτιο.
Ωραία, και τώρα τι;
Δεν μου είχε ξανασυμβεί και, μεταξύ μας, ok, ο αυνανισμός είναι μια σχετικά σιωπηλή διαδικασία. Ωστόσο, άλλο το σιωπηλή και άλλο το τελείως αθόρυβη. Σόρυ παιδιά, δεν είμαστε
loading...
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ...
Επίσκ. σε ιστότ.
Loading...
EmoticonEmoticon