Το μπαρ του ξενοδοχείου ήταν σχεδόν έρημο, μόλις λίγα ζευγάρια ήταν διάσπαρτα γύρω από το μπαρ και μια μικρή ομάδα από μουσικούς έπαιζε κουρασμένη κάποιες παλιές επιτυχίες. Ο Πέτρος καθόταν μόνος του, με ένα άδειο ποτήρι μπροστά του, σκοτώνοντας ακόμα άλλη μια νύχτα μόνος του σε μια πόλη πολύ μακριά από το σπίτι του. Αυτό που έκανε τα πράγματα χειρότερα, ήταν ότι αύριο ήταν τα γενέθλιά του και αντί να είναι στο σπίτι του με φίλους, θα έπρεπε να μείνει εδώ σε αυτή την πόλη, μέχρι αργά αύριο το βράδυ.
Η σερβιτόρα, που από ότι ήξερε από το όνομα της ετικέτας που φορούσε την έλεγαν Αναστασία, ήρθε για να δει αν ήθελε άλλο ένα ποτό. Ήταν μια ελκυστική γυναίκα γύρω στα σαράντα, με έντονη αίσθηση του χιούμορ. Κάθε φορά που είχαν πιάσει συζήτηση, πείραζε ο ένας τον άλλον και όλα που έλεγαν ήταν γεμάτα υπονοούμενα.
Όταν η Αναστασία επέστρεψε με το ποτό του, του εξήγησε ότι είχε λίγο ελεύθερο χρόνο και τον ρώτησε αν θα μπορούσε να τον καθήσει μαζί του για λίγα λεπτά. Ενθουσιασμένος από την ευκαιρία για κάποια παρέα, έστω και μιας τυχαίας σερβιτόρας, της είπε ότι πολύ ευχαρίστως θέλει την παρέα της και έτσι εκείνη κάθησε στο τραπέζι του. Τον ρώτησε τι έκανε εκεί και της εξήγησε ότι ήταν για επαγγελματικούς λόγους και της είπε για τη δύσκολη θέση που βρισκόταν επειδή αύριο ήταν τα γενέθλιά του. Του είπε πόσο τον καταλαβαίνει και κάθησε μαζί του για άλλα πέντε λεπτά. Είχε μπει στον πειρασμό να την προσκαλέσει
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ...
EmoticonEmoticon